|
آسمان را بنگر ، که هنوز، بعد صدها شب و روز
مثل آن روز نخست گرم وآبی و پر از مهر ، به ما می خندد!
یا زمینی را که، دلش ازسردی شب های خزان نه شکست و نه گرفت!
بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید
و در آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید زیر پاهامان ریخت ،
تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست !
ماه من غصه چرا !؟
تو مرا داری و من هر شب و روز ، آرزویم ، همه خوشبختی توست !
ماه من ! دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن
کارآن هایی نیست ، که خدا را دارند ...
ماه من ! غم و اندوه ، اگر هم روزی، مثل باران بارید
یا دل شیشه ای ات ، از لب پنجره عشق ، زمین خورد و شکست،
با نگاهت به خدا ، چتر شادی وا کن و بگو با دل خود ،که خدا هست ، خدا هست!
او همانی است که در تار ترین لحظه شب، راه نورانی امید نشانم می داد...
او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد ، همه زندگی ام، غرق شادی باشد...
ماه من! غصه اگر هست ! بگو تا باشد !
معنی خوشبختی، بودن اندوه است...!
این همه غصه و غم ، این همه شادی و شور چه بخواهی و چه نه !
میوه یک باغند! همه را با هم و با عشق بچین ...
ولی از یاد مبر!
پشت هرکوه بلند ، سبزه زاری است پر از یاد خدا
و در آن باز کسی می خواند: که خدا هست ، خدا هست
و چرا غصه ؟ چرا !؟
|
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
.jpg)
بخواب ای مرغ نا آرام دریا
بعضیا گفته بودن
یه سوتی خودم دادم موقعی که تازه وبلاگ نویسی رو شروع کرده بودم یکی از دوستام گفت بیا که اپم .بماند که اون موقع نمیدونستیم اپ کردن چیه
خلاصه رفتیم وبلاگش و گفتم عجب شعر قشنگی عالی بود عزیزم
دوستم شب اومد گفت نازنین جان کدوم شعر؟ منظورت چی بود؟ منظورت این بود که اپ منو نخوندی اره؟ قبل اینکه نظرو بدی بیا بخون پستمو
وقتی رفتم وبلاگش دیدم پستش در مورد یکی از شیطنتایه دوره دبستانشو نوشته اخه بند بند بود منه بدبخت فکرکرده بودم شعره
